In Zuid-Beijerland geboren en een getogen Hoeksche Waarder. Daar komen nuchtere mensen vandaan die met twee benen op de grond staan, volgens Dick. Hij komt uit een ambtenarengezin met vier kinderen. Dick is net na de oorlog geboren. Vroeger wilde hij graag sporten, maar die mogelijkheid was er voor hem toen niet. Hij wilde het allerliefste voetballen en schaatsen. Daar is hij dan ook gelijk mee gestart, nadat hij trouwde met Nel.
Zijn werkende leven is hij begonnen als bankwerker. Daarna is hij in allerlei beroepen gerold, zoals smid, dakdekker, monteur, vertegenwoordiger en vrachtwagenchauffeur. Wat op zijn pad kwam pakte hij aan, en had altijd twee banen. Alles om zijn gezin zo goed mogelijk te kunnen onderhouden. Twee meiden werden er geboren. En inmiddels is Dick opa van vijf prachtige kleinkinderen.
De droom was altijd al om voor zichzelf te starten, maar vanuit huis werd dat niet gestimuleerd. Het was in die tijd ook niet zo makkelijk als nu. Je moest je detail- en middenstandsdiploma gehaald hebben om je in te mogen schrijven bij de KvK. Het detailhandeldiploma werd door Dick behaald, en zijn vrouw behaalde het middenstandsdiploma. Zo kon een droom werkelijkheid worden.
Nog voordat het middenstandsdiploma binnen was startte Dick met een groothandel voor sportartikelen. Een sportzaak zonder middenstandsdiploma mocht niet, maar een groothandel voor directe levering wel. Sporten vond hij leuk, de kennis van sportartikelen deed hij overal op. Tot op de dag van vandaag heeft hij het altijd belangrijk gevonden om up-to-date te blijven met de laatste producten en technieken. Hij onderzocht daarbij waar zijn klanten het meeste behoeft aan hadden, en hoe hij ze zo goedkoop mogelijk kon helpen. Dick wilde uiteraard wel geld verdienen, maar wel zo eerlijk mogelijk, vond hij. Een combinatie van kwaliteit en de juiste prijs.
Het eerste dat hij inkocht was een partij voetballen. Hij ging met 100 ballen onder de arm langs de verenigingen om ze voor inkoopsprijs aan te leveren. Simpelweg om een ingang te krijgen. Niemand had interesse in wedstrijdballen, maar wel in netten en doelen. Aan het einde van de kennismakingronde had Dick doelen en netten verkocht, en lagen die 100 ballen nog steeds in zijn kofferbak. Zo betaalde hij gelijk zijn eerste leergeld. Altijd eerst ophalen waar klanten behoefte aan hebben.
Als sportvereniging direct bij een groothandel kunnen bestellen, dat was toentertijd uniek. Alle verenigingen bestelden tot die tijd bij een sportwinkel. Dick heeft ook nog een tijd een winkel met schaatsen en skeelers in zijn loods gehad. Zijn andere favoriete sport. Ook dit was een uniek concept in de regio. Mensen kwamen van heinde en verre naar de winkel toe, zelfs vanuit Frankrijk en België. Dick had het grootste assortiment. 15 jaar lang hielden ze dit vol, tot de concurrentiestrijd met internet wereldwijd niet meer op te brengen was. Mensen richtten zich steeds meer op enkel de prijs in plaats van kwaliteit of advies.
Ruim 35 jaar kwam Dick over de vloer bij sportverenigingen in Hoeksche Waard, Goeree Overflakkee, Zeeland, Rotterdam en omgeving. Hij voorzag iedereen van sport- en belijningsmaterialen. Van ballen tot hoekvlaggen, van dug-outs tot scheidsrechterfluitjes en van afbakenkegels tot belijningsverf. Zo’n beetje alles dat een sportvereniging nodig heeft om sport uit te kunnen oefenen: Dick kon het regelen. Hij was altijd eerlijk tegen de verenigingen en de vrijwilligers. Gaf adviezen over vervanging en dacht altijd in oplossingen.
Na verloop van tijd was de groothandel natuurlijk niet meer uniek, vertelt Dick, en is er behoorlijk wat concurrentie bijgekomen. Handel is altijd een kwestie van gunnen en je afspraken nakomen. Spullen leveren kan iedereen. Dat verenigingen steeds minder waarde hechten aan lang termijn relaties ging Dick ook wel merken. Bij een wisseling van bestuur stond je soms zomaar ineens naast de zijlijn. Ondanks jarenlang trouwe dienst en vaak ook nog een sponsorschap verbinding met de club. Toch ontnam hem dat nooit zijn plezier uit het werk. Het bezoeken van klanten, daar haalde hij altijd het meeste plezier uit. Even dat persoonlijke praatje met de vrijwilligers, de buitenlucht, het vrije gevoel.
Dat Erwin Beltman, grasmeester bij Feyenoord, op donderdag 21 april gastspreker is tijdens het klantenevent waar Dick officieel afscheid neemt, vind hij wel bijzonder. Hij is niet een enorme voetballiefhebber, maar wel altijd supporter van Feyenoord geweest. Nachten heeft hij voor het loket gelegen om een kaartje te kunnen bemachtigen voor de Cupwedstrijden. Hij was aanwezig bij de historische wedstrijd tegen de Spurs, en dat maakte indruk. Niet historisch vanwege de winst overigens. Feyenoord speelde in eigen huis de finalewedstrijd tegen Tottenham Hotspur om de UEFA Cup. Een minuut voor de rust werd de 1-0 gescoord. Toen sloeg de vlam in de pan. Teleurgestelde en stomdronken Tottenham fans klommen over de hekken van het naastgelegen Feyenoord-vak en een enorme knokpartij ontstond. Feyenoord heeft de cup wel gewonnen. Niet alleen daarom staat deze wedstrijd Dick zo bij, maar zijn dochter was net twee dagen oud en zijn vrouw Nel lag nog in het Clara ziekenhuis ernaast. Na de wedstrijd ging hij gelijk weer door naar het bezoekuur.
De beslissing om met pensioen te gaan was al ver voor zijn 75ste gemaakt. Hij heeft het eerder geprobeerd, maar tijdens de begeleiding richting de overname ging het overnamebedrijf andere keuzes maken en zou zijn onderneming uiteindelijk volledig op de achtergrond verdwijnen. Dat vond Dick te pijnlijk, en daarom is hij na zijn pensioengerechtigde leeftijd doorgegaan. Totdat hij vijf jaar geleden Arjen Spek van Milati op de sportvelden tegenkwam. Dick is altijd bezig geweest met vernieuwing en was daarom uitermate geïnteresseerd in de robotlijn voor onderhoud en belijning van de sportvelden.
Dankzij de gesprekken die boven een kop koffie in de kantine ontstonden, zijn ze tot deze overdracht gekomen. De officiële overdracht naar Arjen is al even achter de rug, toch voelt 21 april als de echte overdracht. Dick heeft er vertrouwen in dat Dican Sport en de daarbij behorende verenigingen bij Arjen in vertrouwde handen terecht komen.
Wat Dick het meeste gaat missen? Het klantencontact. Hij moet er nog over nadenken wat hij met al die extra vrije tijd gaat doen, maar vertrouwt erop dat dit wel goed komt. Hij ziet zichzelf ook nog wel hier en daar als vrijwilliger terugkomen op een sportveld.